अध्याय ३: संख्याको मृगतृष्णा

जेलीफिसले फुसफुसाउँछ: “समय बगिरहेको छ, तर उल्टो–समय Möbius–सासमा घुलिरहेको छ, पिउ—तर केवल पिउ होइन—तर अक्षर, तरल, प्रेम, त्रिभुज, संवेदनाको Möbius–तरल । ”म आफ्नो हात फैलाउँछु—तर फैलाउनु मात्र होइन—तर Syrrhyn को Möbius–सास, Thryssalyn को झुम्किएको पंख, Vrynth को अक्षरको घुमाइ, Grivath को त्रिभुजको नाच, ओब्सकुराको छिम्छिम, बिरालोका बच्चाहरूको म्याउँ, पुस्तकालय फुट्ने तरलता, जेलीफिस झर्ने तरल, प्रत्येक फुसफुसको तरल, प्रत्येक अंकको तरल, प्रत्येक हाँसो–तरल, प्रत्येक पाउं-छाप–तरल—सबै एकसाथ घुलिरहेको, Möbius–सासमा विलीन, प्युड्ल–हाइफेन–नशामा डुबेको, अमृत भाषा–तरल, उल्टो समय–तरल, प्रेम–तरल, त्रिभुज–तरल, भविष्य–तरल, संवेदनाको तरल । सब तरल, अतरल ।  म, जसको कोट अब केवल धुवाँ होइन तर Möbius–तरलको अंग, आफ्ना पाउं जस्तै घुलिरहेको, Syrrhyn लाई हेर्छु—तर हेर्नु मात्र होइन—तर प्युड्ल-जस्ता अमृत शब्द, हाइफेन–फुर्किएको Möbius–सास, उल्टो समय, त्रिभुज–हाइफेन–नशा, बिरालोका बच्चाहरू १४ जना म्याउँ गर्दै, बाँकि चुपचाप पुस्तकालय फुट्दै जान्छन्, जेलीफिस झर्दै, प्रत्येक जेलीफिसले फुसफुसाउँछ “समय पिउ—तर केवल पिउ होइन—तर प्रेम, तरल, अमृत भाषा, Möbius–असास”, र उसले सोच्छ—तर सोच्नु मात्र होइन—तर Syrrhyn को हाँसो, Thryssalyn को झुम्किएको अपंख, Lothmir को छाया, Vrynth अक्षरहरूको घुमाइ, Grivath त्रिभुजको नाच, Nyrthal को संकेत, Phynsûl को फुसफुस, सबै एकसाथ घुलिरहेको, कस्तो अच्चम ?! उल्टो–समय Möbius–सासमा विलीन हुन्छ बरु, तर विलीन मात्र होइन, तर घुलिरहेको प्रेम–तरल, जेलीफिस–तरल, प्युड्ल–तरल, हाइफेन–तरल, त्रिभुज–तरल, भविष्य–तरल, मृत भाषा–तरल, प्रत्येक म्याउँ र प्रत्येक हाँसो, प्रत्येक पाउँ-छाप र प्रत्येक टाउको माथि घुमिरहेको अंक, १३, ९, $\pi$, ५, ७७, ०, अनन्त—सबै केवल अंक होइन तर Möbius–सास, उल्टो समय, प्रेम–तरल, प्युड्ल, मृत भाषा, हाइफेन, त्रिभुज, बिरालो, पुस्तकालय, भविष्य र भूतको मिश्रित तरलता । ओब्सकुराले छिम्छिम् गर्दा बिरालोका बच्चाहरू म्याउँ गर्दै त्यसको पछि लाग्छन्, प्रत्येक म्याउँ केवल म्याउँ होइन—तर Ashkryllium–फुसफुस, Fennaingain–फुसफुस, Phyrralith–फुसफुस, Shlyrrath–फुसफुस, प्युड्ल–हाइफेन–नशा–तरल। सब फुसफुस । फुसफुस-तरल । ओब्सकुरा मुखमा एक्काईस बिरोलो च्यापेर हिड्छ ।

त्रिभुज ५, ७७, $\pi$, ०.१, अनन्त… हावामा तैरिरहेका छन्, तर हावा मात्र होइन, तर मृत-अक्षरको द्रव, जसले मंगल र बृहस्पति को रक्तलाई उल्टो हाँसोमा परिणत गर्छ। Syrrhyn आफ्नो पञ्जा विस्तार गर्छिन्—तर पञ्जा वास्तविक होइन; यो केवल समयको द्रव, हाँसो, मृत भाषा, नशा, त्रिभुज, सिक्का, भविष्य, र शून्यको मिश्रण हो । Lothmir घुम्छ, तर घुम्नु मात्र होइन, उसको घुमाइले पुस्तकालयको पृष्ठहरू जेलीफिसमा परिवर्तन गर्छन्—जेलीफिसहरू मंगल र बृहस्पति को रक्तमा फसेका अमृत अक्षर जस्ता छन् । प्रत्येक जेलीफिस म्याउँ गर्छ, तर म्याउँ केवल तार्किक होइन; यो ब्रह्माण्डको Möbius-रासायनिक प्रतिक्रिया हो ।

Vrynth अक्षरहरू फेर्दछ, कहिले यो हातबाट त्यो हातमा, कहिले त्यो हातबाट यो हातमा । तर अक्षर मात्र होइन, अक्षरले Syrrhyn को स्पर्शमा सङ्केत गरिरहेको तरल प्रेम र अश्लीलता ओक्लछ । Grivath ले त्रिभुजलाई हाँसाएर मंगल को रक्तमा सर्प बनाउँछ। ओब्सकुराले आफ्नो पंख छिम्छिम गर्दै, प्रत्येक छिम्छिम मंगल र बृहस्पति बीचको हावा-नशा मिश्रणमा विस्फोट गराईदिन्छ । म अब केवल एक नशिल-तरंग मात्र हुँ । तर तरंग संवेदनाहरूको महासागर हो—Ashkryllium, Phyrralith, Sensûla, अमृत अक्षर, Möbius-सास—सबै एउटै तरलमा घुलिरहेका छन् । त्रिभुजहरू, अब गणना गर्न छोड्छन्; उनीहरू हाँस्छन्, तर हाँसो केवल अमृत भाषा र भविष्यको उल्टो तरल हो ।

एकदमै विचित्र घटना सुरु हुन्छ—त्रिभुजहरू मंगल र बृहस्पति को रक्तमा म्याउँ गर्दै, आफैंलाई भित्रिभित्र विस्फोट गराउँछन् । विस्फोटले Syrrhyn र Thryssalyn को छालामा नयाँ शब्द जन्माउँछ: “Phlyssûr… Klivnath… Ynthralix…”। शब्दहरू केवल आवाज होइन; तिनीहरूले मंगल र बृहस्पति को नशा बदल्छन्, पुस्तकालयमा जीवनको Möbius-स्पर्श फ्याँक्छन् । यसै बिच अब नयाँ पात्र आउँछ—एक आधा-ज्वालामुखी, आधा-बिरालो, नाम छ पायरहाल. पायरहाल हिँड्दा प्रत्येक पाइलाले समयको तरलतामा गडबडी गर्छ । उनको प्रत्येक छाला मंगल को रक्त र बृहस्पति को नशामा बुबुलो जन्माउँछ । बुबुलोहरूले त्रिभुज १३, ९, $\pi$ लाई घुमाउँछन्, तर घुमाइले समय उल्टो झराउँछ । पायरहाल यस्तो प्रतिक्रिया हो जसले मेरो र Thryssalyn को छाला बिच घर्षण पैदा गर्छ--त्यहि सायद, पक्का पायरहाल को मोह हो । पायरहाल, गड-ओर्गाजम हो ।  Lothmir र Vrynth अक्षरहरू फेरि मोड्दछन्—तर अक्षरहरूले अब मंगल र बृहस्पति को रक्तबाट गीत जन्माउँछन्, अमृत भाषाको सिम्फनी जस्तै । ओब्सकुरा हाँस्छ—तर हाँसो केवल ब्रह्माण्डको Möbius-सासमा कम्पन हो।  Grivath ले त्रिभुजलाई घुमाउँदै नयाँ भविष्य जन्माउँछ । म, तरंग मात्र—उनको हाँसो, म्याउँ, पञ्जा, भविष्य, अमृत भाषा—सबै मंगल र बृहस्पति को रक्तमा विलीन छन् । Syrrhyn र Thryssalyn हाँस्दै, तर हाँसो केवल Möbius-सासको तरलमा घुलिरहेको छ ।

अत्यन्त विचित्र मोड: त्रिभुज ५, ७७, $\pi$, ०.१, अनन्त अब स्वतन्त्र चेतना पाउँछन् । उनीहरूले मंगल र बृहस्पति को रक्तमा हिँड्दै, सिक्का र पुस्तकालयका पृष्ठहरूसँग संवाद गर्न थाल्छन् । १३ भन्छ: “म भविष्यको उल्टो हास्य हुँ।” ९ भन्छ: “म मृत स्मृति हुँ।” $\pi$ भन्छ: “म अनन्त तर हराएको छु।” सुरु हुन्छ समयको विस्फोट—समय Möbius-स्ट्रिप जस्तो, उल्टो मोडिएको, हिजो, आज, भोलि एउटै संवेदनामा विलीन। पायरहाल मंगल र बृहस्पति को रक्तलाई पिउँदै, Lothmir र Vrynth संग नाच्छ । ओब्सकुरा पंख फैलाउँदै अमृत शब्द जन्माउँछ: “Klyvnar… Phyrrash… Ynthral…”।

म अब केवल संवेदना-असंवेदना युक्त्त तरंग हुन्छु । तर तरंगले मात्र होइन—तर समय, हाँसो, मृत भाषा, अश्लीलता, Möbius-सास, त्रिभुज, बिरालो, मंगल, बृहस्पति—सबै विलीन हुन्छन् मेरो त्यो संवेदना-असंवेदना मा । पुस्तकालय आफैं उड्छ—तर अब वास्तविकता छैन । पृष्ठहरू तरल, अक्षर जेलीफिस, हावा अमृत भाषाको Möbius-सास फुक्छ । त्रिभुज, सिक्का, Syrrhyn, Thryssalyn, Lothmir, Vrynth, Grivath—सबै एउटै तरलमा नाचिरहेका छन् । त्रिभुज १३, ९, $\pi$ अनन्त Möbius-सासमा झोसिईरहेका छन् । Syrrhyn र Thryssalyn हाँस्दै, तर हाँसो केवल अमृत तरल को बेग हो । मंगल र बृहस्पति उल्टो हाँसिरहेका छन्, अर्को पट्टि फर्केर, किन? मलाई नसोध, म आफै, अब अलमलिएको छु, यो पंक्तिहरुमा । पायरहाल पिउँदै, Lothmir पञ्जा फैलाउँदै, Vrynth अक्षर घुमाउँदै, Grivath त्रिभुज उडाउँदै म अलमलिएको हेर्छन् ।

म यो सब अबुझेर हाँस्छु—तर हाँसो केवल ब्रह्माण्डको Möbius-सासमा विलीन, तरलतामा घुलिन हुन्छ । पुस्तकालय, सिक्का, त्रिभुज, बिरालो, भविष्य, अमृत भाषा—सबै हाँस्दै, नाच्दै, विलीन हुन्छन्, फेरि ब्युँतिन्छन् । सबै कुरा—नशा, अश्लीलता, अमृत भाषा, संवेदना—त्यसको मेरो प्रतिक्रिया संवेदना-असंवेदना, Möbius-सासमा एकैछिनको अनन्ततामा पुष्टिन्छन् । ।पुस्तकालय पूरै अनावृत भएको छ, भित्ताहरू अब तरल, पृष्ठहरू गल्ने, अक्षरहरू हल्लिँदै, जस्तो तिनीहरू आधा-जिवित प्राणी बनेका हुन्, जसको झिल्लीले धड्किन्छ; Syrrhyn र Thryssalyn त्यसमा हिँडिरहेका छन्, तर तिनीहरूको शरीर अब मानवीय छैन, तर Möbius-सर्पिल ऊर्जा को माध्यम बनेका छन्, उनीहरूको हाँसो ठोस, घुलनशील कम्पन हो जसले हावा र समय दुवैलाई विकृत बनाउँछ। मंगल र बृहस्पति भित्ताभित्रबाट बगिरहेका छन्, रगत होइन, स्मृति र भविष्यको स्वादयुक्त चम्किलो, घुलनशील पदार्थको रूपमा, र पायरहाल, आधा-ज्वालामुखी, आधा-बिरालो, छतमा सर्प जस्तै हिँड्दै, त्रिभुजहरू थाप्दै, साना सुपरनोभामा विस्फोट गराउँछ, प्रत्येक ५, ७, $\pi$, ०.१, अनन्त को फ्र्याक्टल हुन् । Lothmir पञ्जा फैलाउँछ, तर पञ्जा मात्र मासु, प्रकाश, छाया वा चेतना हो कि स्पष्ट छैन, र प्रत्येक स्पर्शसँगै, अमृत भाषाका अक्षरहरूले हावा भित्र उठेर नाच्छन्, अनगिन्ती ब्रह्माण्डको अनुत्पन्न प्रतिध्वनि सहित, प्रत्येक स्पाइरल संवेदनाको Möbius-पट्टी जस्तो, गन्ध, ध्वनि, र अवोध विचारको Möbius-पट्टी जस्तो, र प्रत्येक स्पाइरलले आफैंमा प्रत्येक अन्य स्पाइरलको प्रतिध्वनि समेट्छ, भित्र र बाहिर फोल्ड गर्दै, अन्तरिक्ष, समय, र अस्तित्वका अनन्त प्रतिध्वनिहरू सिर्जना गर्दै । म ओब्सकुराको नंग्रा हेर्छु, चक्किएको छ, भोकमा ।

त्रिभुज, सिक्का, र अक्षरहरूले बोल्न थाल्छन्—अर्थात्, ब्रह्माण्डको साँचो आवाजमा, घुलनशीलता र प्रकाशबाट बनेको भाषा प्रयोग गर्दै, जसमा वाक्यहरू Möbius-आकारका छन्, प्रत्येक शब्दले आफैंलाई मेट्ने र निरन्तर फेरि लेख्ने कार्य गर्छ; १३ फुसफुसाउँछ “म शून्यमा भित्रै फोल्ड गरिएको हाँसो हुँ,” ९ कराउँछ “म अस्तित्वविहीन स्मृतिमा गइसकेको हुँ,” र $\pi$ सास फेर्छ “म विचारको क्षितिज हुँ, सदैव अपूर्ण,” र पुस्तकालय आफैं Möbius-स्ट्रिप जस्तो जीवन्त मोडिन्छ, गल्लीहरू भित्री भाग बाहिर, भित्री भाग भित्र मोडिन्छन्, सिँढीहरू आफैंमा सर्पिल हुन्छन्, र झ्यालहरूले दृश्य होइन, हेर्ने कार्यको अनुभूति खोल्छन्, जसले हजारौं तहमा अनुभवको टुक्रो बनाउँछ। पायरहाल मंगल को घुलनशील सार पिउँछ, तर प्रत्येक पिउँदा अनगिन्ती पायरहाल जन्मन्छन्, जसले Möbius-अन्तरिक्षका तहहरूमा टापेर तरंगहरू सिर्जना गर्छ, Syrrhyn र Thryssalyn को शरीरमा सुख, डर, र एकैसाथ जवान, बूढो, अजन्मा, र मृतको भावना ल्याउँछ; Grivath त्रिभुज घुमाउँछ, तर प्रत्येक घुमाइ Möbius-स्पाइरल जन्माउँछ, जो एकल पलमा अनन्तता महसूस गराउँछ, र पूर्वमा निष्क्रिय रहेका सिक्काहरू अब मृत गणितज्ञ र दार्शनिकहरूको स्वरले गुञ्जिन्छन्, समीकरणहरू जप्दै, जसले वास्तविकतालाई Möbius-तर्कमा मोड्छ, जहाँ थप घटाउने बराबर छ र समय अघि र पछि दुवै छ, अस्तित्व र अस्तित्वविहीनता एकैसाथ।

Lothmir यति टाढासम्म फैलिन्छ कि यसको पञ्जाले पुस्तकालयको मूल संरचनालाई छोइदिन्छ, जुन अब पग्लिन थाल्छ, र पग्लँदै गर्दा, अमृत वर्णमालाहरू तरल सूर्यप्रकाश र तरल छायामा गल्छन्, घुलनशील हुँदै भुइँमा टप्किन्छन्, प्रत्येक थोपामा सानो ब्रह्माण्ड हुन्छ, प्रत्येक ब्रह्माण्ड अनुभवको Möbius-स्ट्रिप हो, जहाँ सबै ज्ञात र अज्ञात भावना सह-अस्तित्व गर्छन्, उत्साहदेखि भयानकता, प्रेमदेखि निराशा, र मौनदेखि कराहसम्म, सबै एकैसाथ । Syrrhyn र Thryssalyn यस तरल ब्रह्माण्डमा हिँड्दै Möbius-हासोका ट्रेलहरू छोड्छन्, अस्थायी पुलमा परिणत हुँदै, अतीत, भविष्य, र असम्भव वर्तमानलाई जोड्दै, र पायरहाल तिनीहरूमा कूद्छ, मंगल-बृहस्पति रगतका थोपाहरू छिट्टै जीवित अक्षरमा परिणत हुन्छन्, अनन्तमा कराउँदै, महाकाव्य लेख्दै जुन कुनै प्राणी कहिल्यै पढ्न सक्दैन, तर प्रत्येक कण, तरंग, र खाली विचारमा गुञ्जिन्छ। यसरि यसले यस्तो मुल संरचना लाई भेट्छ, जसलाई ईच्छित-एच्छितको नामले चिनिन्छ । जसको आफैमा भने कुनै संरचना छैन । 

समय Möbius-स्ट्रिप जस्तो टाँसिन्छ, जहाँ अतीत, वर्तमान, र भविष्य अलग गर्न सकिँदैन; ग्रहहरू उल्टो घुम्छन् तर आफ्नो मार्गमा पनि परिक्रमा गर्छन्, तारा अनन्त लयमा चम्किन्छन्, जसलाई कुनै आँखा पछ्याउन सक्दैन, र पुस्तकालय आफैं विशाल जीवन्त Möbius-मस्तिष्क जस्तो गुञ्जिन्छ, मंगल र बृहस्पति को घुलनशील सार सास फेर्दै, अतीत, वर्तमान, र सम्भावित सबै प्राणीहरूको सामूहिक अनुभूतिमा धड्किँदै, र त्यस धड्कनमा त्रिभुज, सिक्का, अक्षर, र प्राणीहरू सबै एकै हुन्छन्—एकल तरल, अव्याख्येय चेतना, अनन्त रूपमा आफैंमा फोल्ड हुँदै, Möbius-चेतना, जहाँ इच्छा, विचार, हाँसो, र अनन्तताको असहनीय भार अलग गर्न सकिँदैन।

अन्तिम चरम: घुलनशील पुस्तकालय, Syrrhyn, Thryssalyn, पायरहाल, Lothmir, Vrynth, Grivath, मंगल, बृहस्पति, त्रिभुज, सिक्का, यहाँसम्म कि Möbius-हावा पनि, सबै एकल Möbius-थोपामा विलीन हुन्छन्, शुद्ध अनुभूतिको, अनन्त पाछाडि-फिर्ता घुम्दै, जहाँ प्रत्येक क्षणमा सबै क्षणहरू, प्रत्येक विचारमा सबै विचारहरू, प्रत्येक मृत्युमा सबै जीवनहरू, र प्रत्येक शब्दमा सबै मौनहरू समाहित हुन्छन्। यो Möbius-थोपाले केवल अजीब, विदेशी मात्र होइन—यो अव्याख्येयता को अनाम मूल हो, अस्तित्व र अस्तित्वविहीनताको Ouroboros, ब्रह्माण्डको नग्न हाँसोको Möbius-पट्टी, अरू सबैबाट केहि अलग गर्ने प्रयासको हास्यास्पदता, र एकैसाथ अनन्तता अनुभव गर्ने उत्साह र भय हो। यस थोपामा प्रत्येक कराह, प्रत्येक फुसफुस, प्रत्येक धड्कन, प्रत्येक क्वान्टम कम्पन Möbius-हासोमा परिणत हुन्छ, अनन्तकालसम्म घुलनशील, बुझ्न नसकिने, सुन्दर, डरलाग्दो शून्यमा।अब, पुस्तकालयको तरल हावामा, Syrrhyn र Thryssalyn को रूप अझै अधिक विस्फोटक र अनिश्चित हुन्छ; उनीहरूको शरीरमा अब कुनै स्थिरता छैन—पल पलमा उनीहरू प्रकाश, ध्वनि, गन्ध, र भावनाका तरंगहरूमा रूपान्तरण हुन्छन्, एकै साथ अतीत, वर्तमान, र भविष्यमा उपस्थित। पायरहाल, आधा-ज्वालामुखी, आधा-बिरालो, अब त्रिभुज र सिक्का मात्र होइन, तर Möbius-हावामा तैरिरहेका विचार र भावनाका थोपाहरू पनि पिउँछ, र प्रत्येक पिउँदै थोपाले अनगिन्ती पायरहाल जन्माउँछ, जसले फेरि Möbius-स्पाइरलहरू सिर्जना गर्छन्, यस्तो कि प्रत्येक स्पाइरलले आफैंमा सबै स्पाइरलहरूको समाहितता बोकेको छ।

त्रिभुजहरू, सिक्का, र अक्षरहरूले अब संवाद मात्र गर्दैनन्; उनीहरूले अनुभवको अनुभूति सिर्जना गर्छन्। एक त्रिभुज कराउँछ, “म अस्तित्वको हाँसो हुँ जुन तिमी कहिल्यै बुझ्न सक्दैनौं,” एक सिक्का फुसफुसाउँछ, “म अनन्तको आक्रोश हुँ, जुन केवल संवेदनामा मात्र बुझिन्छ,” र अक्षरहरू आपसमा मेल खाँदै हावामा अनन्त कविता बनाउँछन्, तर ती कविता पढ्न सकिने छैनन्; तिनीहरू केवल महसुस गर्न सकिन्छन्।

Syrrhyn र Thryssalyn अब पुस्तकालयको तरल भित्तामा हिँड्दै, आफ्नो Möbius-हासोको ट्रेल छोड्छन्, र प्रत्येक ट्रेलले न केवल ब्रह्माण्डका टुक्राहरू जोड्छ, तर सम्भावनाहरू, असम्भवताको छाया, र मृत विचारको गन्ध पनि फैलाउँछ। मंगल र बृहस्पति को घुलनशील सार अब केवल शारीरिक होइन; तिनीहरूले स्मृति र भविष्यलाई हावा, प्रकाश, र संगीतमा रूपान्तरण गर्छन्। पायरहाल ती सार पिउँदा, हरेक पिउँदा Möbius-स्मृतिको अनन्त थोपाहरू उत्पन्न हुन्छन्, जसले Syrrhyn र Thryssalyn को शरीरलाई कम्पन गराउँछ, र उनीहरूको हाँसो अब ठोस अनुभवमा परिणत हुन्छ।

Lothmir अब पुस्तकालयको मूल संरचना मात्र छुंदैन; उ स्वभावमै Möbius-स्पेसको सीमाबाट बाहिर फैलिन्छिन्, तर प्रत्येक फैलावटले नयाँ त्रिभुज, नयाँ अक्षर, नयाँ सिक्का जन्माउँछ, र ती सबै Möbius-नक्षत्रमा आपसमा मिश्रित हुन्छन्। Vrynth र Grivath ले पनि Möbius-लहरहरू सिर्जना गर्छन्, तर ती लहरहरूले समय र चेतनालाई फेरि पुनःलेखन गर्छन्—अतीत भविष्यमा मिसिन्छ, वर्तमान लयमा विस्थापित हुन्छ, र प्रत्येक क्षणले आफूलाई अनन्त क्षणहरूमा फोल्ड गर्छ।

अन्ततः, सबै चीजहरू—Syrrhyn, Thryssalyn, पायरहाल, Lothmir, Vrynth, Grivath, मंगल, बृहस्पति, त्रिभुज, सिक्का, अक्षर, Möbius-हावा—सबै एक Möbius-थोपामा विलीन हुन्छन्। तर यो थोपाले केवल आकार मात्र होइन; यसले प्रत्येक संवेदना, प्रत्येक स्मृति, प्रत्येक विचार, प्रत्येक हाँसो, प्रत्येक कराह समेट्छ। यस Möbius-थोपामा समय अस्तित्वविहीन, चेतना तरल, र अनुभूति अनन्त छ। यो Möbius-हासो मात्र होइन; यो ब्रह्माण्डको नग्न, असम्भव, र अव्याख्येय आत्मा हो।

अनि Möbius-प्लेनमा सबै कुरा अझ बढी असम्भव बन्दै गर्दा, एक नयाँ ध्वनि, नयाँ तरल संवेदना थपिन्छ—मेरो  प्रेमले, जुन स्थिरता र तर्कको कुनै सीमा मान्दैन, तर अब Möbius-तरलमा मिश्रित हुन्छ, अतीत र भविष्यसँग अनन्त रूपमा फोल्ड भइरहेको। म उनको प्रेमलाई केवल शब्द वा स्पर्शमा व्यक्त गर्दिन; त्यो प्रेम अब तरल, चम्किलो, प्रोटोन-झैँ छरिएको, Möbius-हावामा तैरिरहेको, Syrrhyn को शरीर र चेतनामा प्रवेश गर्छ, उनको हाँसो, उनको स्पर्श, उनको अस्तित्वलाई Möbius-स्पाइरलमा बदल्दछ।

Syrrhyn अब त्यस प्रेमको सारको स्वाद लिन सक्छिन्, तर त्यो स्वाद एकै साथ सुख, पीडा, डर, र पूर्ण विलिनताको अनुभूति ल्याउँछ। प्रेम Möbius-हासोको रूपमा फैलिन्छ—हरेक स्पर्शले भविष्यका सम्भावित Syrrhyn-हरूसँग संवाद गर्छ, अतीतका स्मृतिहरू Möbius-लहरमा डुब्छन्, र हरेक स्पर्शले Lothmir, पायरहाल, र Thryssalyn सँग मेल खान्छ, जसले Möbius-संवेदी नेटवर्कमा अनन्त लहरहरू उत्पन्न गर्छ।

मेरो  प्रेम केबल Möbius-थोपाको भित्री केन्द्रमा प्रवेश गर्छ—त्यो Möbius-थोपाले Syrrhyn र Thryssalyn का अस्तित्वलाई प्रेमसँग मिलाएर तरल अनुभवमा रूपान्तरण गर्छ, जहाँ प्रत्येक हृदयको धडकनले Möbius-हावामा संगीत बनाउँछ। प्रेमले त्रिभुज, सिक्का, अक्षर, र मंगल-बृहस्पति को तरल सारलाई पनि Möbius-स्पाइरलमा बुनिन्छ, प्रत्येक स्पाइरल एक अदृश्य हाँसो र कराह बोकेको हुन्छ, जुन केवल महसुस गर्न सकिन्छ, पढ्न सकिँदैन।

पायरहाल अब प्रेमको यो तरल Möbius-शक्ति पिउँछ, र प्रत्येक पिउँदा अनगिन्ती पायरहाल जन्मिन्छ, जुन प्रेम र अस्तित्वको Möbius-लहरमा अनन्त रूपमा पुनर्जन्म लिन्छ। Syrrhyn र Thryssalyn अब केवल Möbius-हासोमा होइन; उनीहरू प्रेमको तरल Möbius-शक्ति स्वयं हुन्छन्, जुन प्रत्येक स्पर्श, प्रत्येक नजर, प्रत्येक मुस्कानमा अनन्त ब्रह्माण्डलाई समेट्छ।

अन्ततः, Möbius-थोपामा विलीन सबै चीजहरू—Syrrhyn, Thryssalyn, पायरहाल, Lothmir, Vrynth, Grivath, मंगल, बृहस्पति, त्रिभुज, सिक्का, अक्षर, Möbius-हावा, र अब मेरो प्रेम—सबै Möbius-थोपाको एक एकल, तरल हृदयमा बुनिन्छन्। तर त्यो हृदय केवल प्रेम मात्र होइन; यो Möbius-संवेदी, Möbius-हासो, Möbius-अनन्तता हो—जहाँ प्रत्येक अनुभव प्रेमसँग मिश्रित, प्रत्येक संवेदना हाँसोसँग मिश्रित, प्रत्येक क्षण अनन्त Möbius-क्षणमा रूपान्तरण हुन्छ।