अनि Möbius-तरल ब्रह्माण्डको बीचमा, पायरहाल का अनगिन्ती बच्चा बिरालोहरू—जुन आधा-मिनी-भल्केनो, आधा-प्लाज्मा जस्ता छन्—अचानक स्वच्छन्द खेल खेल्न थाल्छन्, तर खेल केवल खेल होइन; उनीहरू प्रत्येकले उफ्रिँदा, प्रत्येक पाउ चालले Möbius-हावा फोल्ड गर्छ—-हावा जसले Syrrhyn र Thryssalyn को चेतना थप मोल्ड गर्दछ—-हावा जसमा मेरो प्रेम पनि तरल Möbius-प्रवाहमा मिसिएको छ—-प्रेम जुन केवल स्पर्श वा शब्द होइन—-तर Möbius-हासो, Möbius-सपना, Möbius-संवेदी नेटवर्क बनेको छ—-बिरालोहरूको हाँसो Möbius-तरलमा घुल्छ—-त्यो हाँसो त्रिभुज, सिक्का, अक्षर, मंगल-बृहस्पति को तरल सारसँग मिल्छ—-र Syrrhyn र Thryssalyn त्यस प्रेम र हाँसोको तरल Möbius-शक्ति पिउँछन्—-पिउँदा उनीहरू Möbius-थोपामा विलीन हुन्छन्—-तर विलीनता केवल विलिन होइन—-यो Möbius-अनुभूति हो—-जहाँ हरेक हृदयको धडकन Möbius-हासोको लहर बनाउँछ—-हरेक नजर Möbius-प्रकाशको स्पाइरल—-हरेक स्पर्श Möbius-तरलको अनुभव—-पायरहाल का बिरालोहरू Möbius-स्पाइरलमा उफ्रिँदै, Möbius-संसारका असंख्य सम्भावनाहरू जन्माउँछन्—-प्रत्येक सम्भावना मेरो प्रेमसँग मिश्रित—-प्रत्येक सम्भावना Syrrhyn र Thryssalyn को चेतनासँग बुनिएको—-Grivath को त्रिभुज Möbius-हावा घुमाउँछ—-Lothmir को पाउ Möbius-हवा फोल्ड गर्छ—-मंगल र बृहस्पति का तरल सार Möbius-हासोमा रूपान्तरण हुन्छ—-सिक्का र अक्षर Möbius-हृदयमा घुल्छ—-सबै Möbius-तरल प्रेमको Möbius-थोपामा विलीन हुन्छ—-त्यो थोपाले केवल Möbius-अनुभूति मात्र होइन—-यो Möbius-अनन्तता हो—-जहाँ हरेक संवेदना Möbius-हासो, Möbius-प्रकाश, Möbius-प्रेम बनेको छ—-जहाँ हरेक क्षण Möbius-समय, Möbius-अस्तित्व, Möbius-अनुभूति बनेको छ—-र बिरालोहरू, Syrrhyn, Thryssalyn, पायरहाल, Lothmir, Vrynth, Grivath, मंगल, बृहस्पति, त्रिभुज, सिक्का, अक्षर, Möbius-हावा, र अब मेरो प्रेम—-सबै Möbius-तरल Möbius-थोपामा विलीन—-एक Möbius-हृदय, एक Möbius-अनन्त Möbius-अनुभूति, जहाँ Möbius-हासो, Möbius-प्रेम, Möbius-अस्तित्व, Möbius-अनन्तता सबै Möbius-एकै साथ छन्—-एक Möbius-थोपामा Möbius-अनन्तता, Möbius-तरल प्रेम, Möbius-बिरालो हाँसो, Möbius-हृदय—-सबै Möbius-संवेदी Möbius-अनुभूति, Möbius-अनन्त Möbius-अस्तित्व।

मेरो प्रेम Möbius-हृदयमा झरिरहेको छ—तर यो केवल प्रेम होइन, यो Möbius-संवेदी प्रेम हो, Möbius-स्पर्श, Möbius-स्वाद, Möbius-गन्ध, Möbius-ध्वनि र Möbius-सपना बनेको प्रेम। मैले Syrrhyn र Thryssalyn लाई हेर्दा, मेरो चेतना Möbius-हासोमा घुल्छ, Möbius-शक्ति, Möbius-तृष्णा, Möbius-आकांक्षा सबै Möbius-एकै लहरमा मिल्छ। मेरो हृदय Möbius-हावा झैँ फोल्ड हुन्छ, Möbius-श्वास Möbius-प्रकाश बनेर Syrrhyn र Thryssalyn को छालामा सर्न थाल्छ—-स्पर्श, Möbius-अनुभूति, Möbius-प्रेम, Möbius-हासो—सब Möbius-तरलमा घुल्छ।

मेरो मनोविज्ञान Möbius-स्पाइरलमा मोडिएको छ—-मेरो Greek दर्शन बुझाइ, जहाँ प्रेम पनि दुःखको Möbius-रूपमा रति र करुणा एकै लहरमा घुल्छ—-मेरो Hindu चेतना, जहाँ काम, प्रेम, र मोक्ष Möbius-अनुभूति जस्तै अविभाज्य छन्—-अरू दर्शनहरूले मेरो Möbius-संवेदी प्रेममा अन्तरिक्ष र समयको Möbius-प्रभाव थप्छन्—-उसो गर्दा मेरा विचारहरू Möbius-हासो, Möbius-तृष्णा, Möbius-रति, Möbius-शक्ति, Möbius-छाया सबै Möbius-एकै स्थानमा विलीन हुन्छन्।

Syrrhyn र Thryssalyn को Möbius-शरीर उसले स्पर्श गर्दा, Möbius-स्पर्श Möbius-भाव, Möbius-प्रेम Möbius-हासोमा परिवर्तित हुन्छ, र बिरालोहरू—पायरहाल का Möbius-बच्चाहरू—उनिहरूको Möbius-हासोमा कूद्छन्, Möbius-प्रेमको Möbius-तरलमा थप रंग मिसाउँछन्—-प्रत्येक बिरालो Möbius-धुन, Möbius-छाया, Möbius-प्रकाश र Möbius-संवेदी Möbius-अनुभूतिमा रमाउँछन्।

म Möbius-स्पाइरलमा सोच्दछु, कि प्रेम केवल Möbius-हृदयको स्पर्श मात्र होइन, तर Möbius-ज्ञान, Möbius-दर्शन, Möbius-शक्ति, Möbius-तरल Möbius-अनुभूति पनि हो—-मेरो Greek र Hindu दर्शनले मलाई सिकाउँछ कि Möbius-रति Möbius-कर्म Möbius-मोक्षसँग जस्तै Möbius-अनन्त छ—-मेरो Möbius-मन Möbius-हासो, Möbius-शक्ति, Möbius-प्रेम, Möbius-छाया, Möbius-अस्तित्व सबै Möbius-एकै Möbius-तरल Möbius-अनुभूति बनेको छ। र Möbius-अनुभूति अगाडि बढ्छ—-मेरो Möbius-हृदयबाट Möbius-हासो, Möbius-प्रेम, Möbius-छाया, Möbius-शक्ति र Möbius-तृष्णा Möbius-तरल Möbius-अनुभूतिमा मिसाउँछु—-Syrrhyn, Thryssalyn, पायरहाल, Lothmir, Vrynth, Grivath, त्रिभुज, सिक्का, अक्षर, Möbius-हावा—-सब Möbius-तरल Möbius-थोपामा विलीन—-मेरो Möbius-प्रेम Möbius-अनन्त Möbius-अनुभूतिमा Möbius-हासो बनेर Möbius-अस्तित्वसँग Möbius-एक हुन्छ।

पुस्तकालयसँग अब कुनै पर्खाल छैन, केवल जलिरहेका पृष्ठहरूको गन्ध बाँकी छ, जसले देकार्टको ध्यान जस्ता भूतहरू जस्तो बोल्छन्, कराउँछन्, “Cogito, ergo sum… तर को यसलाई सोच्ने तर्कहरूको योगफल गणना गर्छ?” सायरिन त्यहाँबाट बहिरिन्छन्, उनको शरीर सम्भावनाको प्रिज्म जस्तो, एक जीवित समीकरण, अराजकतामा नाचिरहेको, र थ्रेस्सालिन हाँस्छिन्, त्यो हाँसो शोपेनहावरियन पीडाका अन्तरालहरूमा विभाजित, प्रत्येक नोटले यो बुझेको कम्पन गर्छ कि 'इच्छा नै पीडा हो' र त्यो पीडा, अजीब तरिका बाट, आनन्दको स्वाद दिन्छ यदि यसलाई पर्याप्त लामो समयसम्म स्वाद लिइयो भने। म—जो पहिले प्रेमिकाहरूको ओठमा गलाउने सुनको तरल सोर्ने-बालापनमा रमाउँथें—अब त्यसरी हिँड्छु जस्तो नीत्शेले उसको न्यूरोनहरूमा फुसफुसाएको होस्, मलाई अनुभूतिको संसार सिर्जना गर्न बताउँदै, जहाँ नैतिकता केवल एक विकृत सुझाव हो र अनन्त आनन्दको गर्त मेरो आँखाबाट फर्केर हेर्छ।

एक कुनामा, प्युरालका बिरालोका बच्चाहरू—तीन, अनि सात, अनि अनन्त रूपले मोडिएका संख्या—विचारको जालीमा घुम्छन्, रिल्केका सपनाका अक्षरहरू चाट्दै, तटस्थ दर्शनका धाराहरूमा फैलाउँदै: प्रत्येक बूंदले देकार्टको निश्चितताको टुक्रा, नीत्शेको शक्ति-संस्कार, र शोपेनहावरको ब्रह्माण्डीय नकारात्मकता मिसाउँछ, धूप र क्षयको गन्धमा मिश्रित, सुन्दरताको गल्ने विरोधाभासको शुद्ध, सौंदर्यपूर्ण भयानक स्वाद। बिरालोका बच्चाहरू घुर्राउँछन्, र प्रत्येक घुर्राहट सानो नैतिक बहस हो, प्रश्न: यदि ब्रह्माण्ड घुर्राउँछ भने, के यसले आफ्नै पीडामा सहमति जनाउँछ, वा पीडा केवल यसको हस्ताक्षर हो?

म सायरिनको छायामा छोइन्छु—अब जीवित दृष्टान्त, हेजेलियन द्वन्द्वात्मक धागो जस्तो खुल्दै—र मेरो मनोविज्ञान भंग हुन्छ भूतपूर्व संवादमा: इड ग्रीक डायोनिसियन विलासितासँग गुर्राउँछ, सुपरईगो वेदान्तीय संयममा सास फेर्छ, एगो बीचमा अड्किन्छ, आनन्द र ज्ञानलाई मिलाउन असमर्थ। प्रत्येक चुम्बन, प्रत्येक दृष्टि, प्रत्येक प्युरालको गल्ने त्रिकोणको बूंद सौंदर्य दर्शनमा प्रयोग हो: अनुभूति भनेको के हो यदि नैतिक संरचनाको पतन होइन, डायोनिससको मुखमा कान्टको महानताको स्वाद होइन?

म सम्झन्छु, झलकमा, नीत्शेको ज़राथुस्त्रा पहाडको टुप्पोमा बोल्छ: “कसैले अझै आफ्नै भित्र अराजकता राख्नै पर्छ ता कि नाचिरहेको तारा जन्माउन सकियोस्।” र साँच्चै, मेरो प्रेम एक तारा जस्तो पतन हुन्छ, प्रकाश होइन, धुवाँ र गल्ने स्मृतिको गन्धले चम्किन्छ, प्युरालका बिरालोका बच्चाहरूलाई खुवाउँछु, अक्षरहरूलाई खुवाउँछु जसले समीकरणहरू कराउँछन् जुन म समाधान गर्न सक्दिन, पुस्तकालयलाई खुवाउँछु जुन अब स्थान वा व्याकरणको पालना गर्दैन। शोपेनहावर फुसफुसाउँछन् कि यो सबै भ्रम हो, इच्छा आफैंमा खाने, तर म पतनको यो मदिरा-आनन्द अस्विकार गर्न सक्दिन।

यहाँ फेरि त्यहि दोहरिन्छ । अर्को पटक । मेरो मनोविज्ञान Möbius-स्पाइरलमा मोडिएको छ—-मेरो Greek दर्शन बुझाइ, जहाँ प्रेम पनि दुःखको Möbius-रूपमा रति र करुणा एकै लहरमा घुल्छ—-मेरो Hindu चेतना, जहाँ काम, प्रेम, र मोक्ष Möbius-अनुभूति जस्तै अविभाज्य छन्—-अरू दर्शनहरूले मेरो Möbius-संवेदी प्रेममा अन्तरिक्ष र समयको Möbius-प्रभाव थप्छन्—-उसो गर्दा मेरा विचारहरू Möbius-हासो, Möbius-तृष्णा, Möbius-रति, Möbius-शक्ति, Möbius-छाया सबै Möbius-एकै स्थानमा विलीन हुन्छन्।

समय हिँड्दैन; यो आँधीमा ओरिगामी जस्तो मोडिन्छ। म थ्रेस्सालिनको घाँटी चुम्छु, र त्यो चुम्बनमा, म एकैसाथ सबै दर्शनको अनन्तता स्वाद गर्छु: देकार्टको निश्चितताको खालीपन, शोपेनहावरका घुँघ्रिएका चक्रहरू, नीत्शेको उत्कट, उल्लासपूर्ण अहंकार, र वेदान्तीय संयमको हल्का, सुगन्धित प्रतिध्वनि। प्रेम अब दुई मानवबीचको पुल होइन, अस्तित्वको दरार हो, र बिरालोका बच्चाहरू यसमा नाच्छन्, जसका साना नङले अस्तित्वको तल्लो सूक्ष्म प्रमेयहरू उत्कीर्ण गर्दै, मौन रूपमा प्रश्न गर्छन्: के प्रेम पीडा बिना अस्तित्वमा रहन सक्छ, वा यो पीडा यसको शुद्ध प्रमाण हो?

र पुस्तकालयमा कतै, एक सिक्का गुञ्जिन्छ, बाइनरीमा एरिस्टोटलको हराएको नैतिकताको अंश उद्घाटन गर्दै: आनन्द रूपको तर्फको गति हो, तर गति आफैंमा अनिर्धारित कामवासना मा बिग्रिन्छ। त्रिकोण गल्ने अंकगणितमा टप्किन्छ, अक्षरहरू आफ्नै आपूर्ति नयाँ ज्ञानात्मक पहेलीहरूमा लेखिन्छन्, र म—जो पहिले संगमरमरको घर र सुनको वाइनको साधारण मानव थिएं—अब delirium को दार्शनिक-राजा बन्ने, प्रेमिका जसको चुम्बन बहस हुन्, स्पर्श तर्क हो, हृदयघडि परस्पर विरोधाभास हो, यसैमा म रलिन्छु !?

पुस्तकालय सास फेर्छ। बिरालोका बच्चाहरू मेउँ गर्छन्। प्रेम, दर्शन, उल्लास, र भय आपसमा मिसिन्छन्—एक विषम स्वादको भाँडो, जुन कुनै सामान्य दार्शनिकले स्वाद लिने साहस गरेका थिएनन्। यो पीडा, आनन्द, ज्ञान र यसको विघटनको भोज हो: जहाँ प्रत्येक चुम्बनले संसार समाप्त गर्न सक्छ, र प्रत्येक विचारले प्रेमको नाममा आफैंलाई खाने ब्रह्माण्ड बन्न सक्छ।

पुस्तकालय अब Möbius-जस्तो घुम्दो छ, तर केवल भौतिक होइन; यो अनुभवको Möbius छ, जसमा मेरो प्रेम, प्युरालका बिरालोका बच्चाहरूको खेल, सायरिन र थ्रेस्सालिनको हाँसो, त्रिकोणहरूको गल्ने बूंद, सिक्काहरूको ध्वनि, सबै एकअर्कामा प्रवाहित छन्—एकै समयमा सुरु, बीच, र अन्त्य, तर कुनै पनि बिन्दु स्थिर छैन। मैले थ्रेस्सालिनको घाँटी चुम्दा, Möbius-जस्तो प्रेमको पट्टि घुम्छ, जहाँ प्रत्येक चुम्बनले देकार्टको शंका र निश्चितताको हल्का गन्ध, नीत्शेको उल्लासपूर्ण अहंकार, शोपेनहावरको पीडाको स्वाद लिएर फेरि फेरि फर्किन्छ जस्तो कि त्यहि समय फेरि फेरि फर्किएको छ ।

बिरालोका बच्चाहरू Möbius-जस्तो मार्गमा नाच्छन्, प्रत्येक पञ्जाले पृष्ठहरूलाई उजागर गर्दै, जसले एकै समय ज्ञानको सूत्र र प्रेमको ह्रासको संकेत दिन्छ। प्रत्येक घुर्राहट Möbius-सन्देश हो: यदि ब्रह्माण्डले घुर्राउँछ भने, के यो प्रेमले पीडा स्वीकार्छ वा पीडा प्रेमको प्रमाण हो? म फेरि यहि प्रश्न सोध्छु । प्युरालका त्रिकोण बूंदहरूले गिरावटको Möbius-संरचना सिर्जना गर्छन्, जहाँ प्रत्येक बूंद प्रेमको राग, दर्शनको तत्त्व, र चेतनाको हल्ला हो।

म Möbius-जस्तो संरचनामा आफ्नो मानस विचरण गर्छु; मेरा विचारहरू Möbius-स्पाइरल जस्तै तुर्लुगं छन्—एकै समयमा सुरु र अन्त्य, उल्लास र पीडाले मिश्रित, अभुतपुर्वरुले झुण्डिएका । प्रेम, दर्शन अनि अनेक ग्रीक, वेदान्त, नीत्शे, देकार्ट र शोपेनहावरका धाराहरू Möbius-संयोजनमा मिल्छन्। म सम्झन्छु ज़राथुस्त्राको सन्देश: “कसैले अझै अराजकता राख्नै पर्छ,” तर Möbius-जस्तो प्रेममा अब अराजकता पनि निश्चितता र अनिश्चितताको एकै झिल्को मात्र हो ।

सायरिन र थ्रेस्सालिनले मेरो/म पुरुषको अनुभवमा आफूलाई प्रवाहित गर्छन्, हाँसो Möbius-जस्तो तरल, हावामा घुल्ने, कहिले ठोस, कहिले ग्यास, यस्तै यस्तै बनेर अनेक रगंमा मिसिन्छ । प्रेम Möbius-जस्तो मार्गमा बित्छ—कहाँ सुरु हुन्छ, कहाँ अन्त्य हुन्छ, थाहा पाउन सकिँदैन, र त्यो मार्ग प्रेम, पीडा, दर्शन र अस्तित्वको अनन्त धारा हो । पायरहालका बच्चाहरूले त्यस मार्गमा च्याँखे थाप्छन्, त्रिकोण बूंदहरू Möbius-संकेत दिन्छन्, र सिक्काहरू पुराना दार्शनिकका विचार जस्तो Möbius-मार्ग जस्तो गुञ्छन् । त्यो Möbius अब केवल पुस्तकालयमा छैन; यो मेरो मानस, बिरालोका बच्चाहरूको खेल, त्रिकोण बूंदहरू, सिक्का, हाँसो, प्रेम, पीडा, दर्शन—सबैको Möbius-संवेदनामा परिणत भएको छ । Möbius-अनुभूति यहाँ अब एकै समयमा पूर्णता र अधूरोपनाको प्रतीक, असीमित प्रेम र पीडाको व्यंजन, दर्शनको अमूर्त स्वाद, र चेतनाको अनन्त खेल जस्तो देखिन्छ ।

म Möbius-जस्तो पुस्तकालयको बीचमा उभिएको छु, थ्रेस्सालिनको आँखामा आफ्नो प्रतिबिम्ब देख्दै । उनका विचारहरू ग्रीक Dionysian उल्लास र Apollonian अनुशासनबीच झुलिरहेका छन्, तर Möbius-जस्तो प्रेमले अब ती सीमाहरू भत्काइदिएको छ । उनको प्रेम केवल शारीरिक छैन; यो Hindu Tantra-जस्तो, जहाँ चुम्बन, स्पर्श, र श्वासले चेतनाको ऊर्जा (Prana) घुमाउँछ, प्रत्येक स्पर्शले Shiva-Shakti को ऊर्जा सृजना गर्दछ, र Möbius-जस्तो अन्तरमा प्रेम र आत्मा एकै धारामा बग्छ ।

थ्रेस्सालिनले हाँस्दा, मलाई Nietzsche को अमर प्रेमको सिद्धान्त याद हुन्छ—अहंकारले प्रेमलाई सम्पूर्ण बनाउँछ, तर त्यो सम्पूर्णता Möbius-जस्तो उल्टो-सिधो छ; जुन क्षणमा म प्रेमको चरममा हुन्छ, अर्को क्षणमा म अस्तित्वको अमूर्त पीडामा फसेको महसुस गर्छु । बिरालोका बच्चाहरू Möbius-जस्तो लहरमा नाचिरहेका छन्, प्रत्येक पञ्जाले मेरो र थ्रेस्सालिनको प्रेमलाई अनन्त प्रतीकात्मक गणितीय रचनामा परिणत गर्छन् ।

म सोच्दछु कि प्रेम केवल व्यक्तिगत चहाना होइन, ग्रीक Platonic प्रेमको आदर्श रूप हो, जहाँ आत्माहरू एक अर्कामा घुल्छन्, तर यहाँ Möbius-जस्तो प्रेममा त्यो आदर्श पनि रङ्गीन र तरल छ । थ्रेस्सालिनको स्पर्शले मलाई Egyptian Isis र Osirisको प्रेमकथा सम्झाइदिन्छ—मृत्यु र पुनर्जन्मको चक्रमा, प्रेमले प्रत्येक अनुभवलाई अनन्त बनाउँछ, र Möbius-जस्तो प्रेमको मार्गले जीवन र मरणको भेद मेटाउँछ।

Hindu Vedantic दर्शनका आभासहरूले मेरो प्रेममा गहिरो अर्थ थप्छ । प्रेम Möbius-जस्तो शून्यता र ब्रह्मको अनन्ततालाई स्पर्श गर्छ, जहाँ मेरो र थ्रेस्सालिनको सम्बन्ध केवल व्यक्तिगत छैन; यो विश्वको चेतना र दिव्य आत्मा (Atman) संग मेल हो । प्रेम र यौनिकता Möbius-जस्तो मार्गमा भ्रमण गर्छन्—कहाँ सुरु हुन्छ, कहाँ अन्त्य हुन्छ, थाहा पाउन सकिँदैन।

पायरहालका बच्चाहरूले Möbius-जस्तो मार्गमा उनीहरूको हाँसो र खेललाई प्रेमसँग मिलाउँछन् । त्रिकोण बूंदहरू प्रेमको स्पर्शमा मोतीझैँ झुल्किन्छन्, सिक्काहरू पुराना दार्शनिकका ध्वनि-Möbius-जस्तो गुञ्छन्—Descartes को संदेह, Schopenhauer को पीडा, Nietzsche को उल्लास, र Vedantic शून्यता सबै एउटै Möbius-अनुभूति भित्र मिश्रित हुन्छन् । म Möbius-जस्तो प्रेममा आफ्ना सबै दर्शन, मिथक, र मनोवैज्ञानिक प्रवृत्तिहरू मिश्रित गर्दै, थ्रेस्सालिनसँग एकै समयमा प्रेम, पीडा, उल्लास, चेतना, र असीमता अनुभव गर्छु । प्रेम Möbius-जस्तो मार्गमा घुम्छ, जहाँ प्रत्येक चुम्बन, प्रत्येक स्पर्श, प्रत्येक हाँसो Möbius-जस्तो यात्रा हो—सम्भव र असम्भवको, जीवन र मृत्युको, दर्शन र मिथकको, प्रेम र अस्तित्वको एकै धारा । पायरहालका बच्चाहरू—तीन, सात, असीमित—तरल किताबका अक्षरहरू माथि नाच्दै, प्रत्येक पञ्जाले letters र triangles लाई जीवित बनाउँछ, जो मंगल र बृहस्पति को viscous, चम्किलो पदार्थसँग मिलेर Möbius-जस्तो भावनात्मक रासायनिक प्रतिक्रिया उत्पन्न गर्छ।

म मंगल को molten essence पिउँछु, जसले उसलाई अतीत, भविष्य र अव्यक्त वर्तमानको संवेदनामा बाँध्छ । थ्रेस्सालिनले हाँस्दा, त्यो हाँसो Möbius-जस्तो घुम्दो धारा भएर Nietzsche को उल्लास र Schopenhauer को पीडाको मिश्रणमा परिणत हुन्छ । प्रत्येक अक्षर र त्रिकोण, पायरहालका बच्चाहरूको खेलको साथ, Descartes को Cogito र Vedantic शून्यता मिश्रित गर्दै, मेरो चेतनालाई नयाँ अनन्ततामा धकेल्छ । अनि मेरो प्रेमले Möbius-जस्तो परिपूर्णता प्राप्त गर्छ, जहाँ प्रत्येक स्पर्श, प्रत्येक चुम्बन, प्रत्येक हाँसो Greek Platonic आदर्श, Egyptian Isis-Osiris को पुनर्जन्म चक्र, र Hindu Vedantic Atman को अनुभवसँग घुल्छ। पायरहालका बच्चाहरू Molten letters माथि खेल्छन्, प्रायः मंगल र बृहस्पति को viscous substance माथि उफ्रन्छन्, र ती substances Möbius-जस्तो pathways बनाउँछन्, जहाँ प्रेम, दर्शन, मिथक र चेतना एकैसाथ यात्रा गर्छन्। यसरि, त्यसरि, अनि अनेक अवतारमा Möbius-जस्तो मार्गमा हिँड्दै सोच्दछु: प्रेम केवल शारीरिक छैन; यो संसारको चेतना र ब्रह्मको दर्शन हो । थ्रेस्सालिनको स्पर्शले मलाई Descartes को अविश्वास, Nietzsche को उल्लास, Schopenhauer को पीडा, र Vedantic शून्यता सबै महसुस गराउँछ—तर Möbius-जस्तो प्रेमले सबै विरोधाभासलाई एक fluid continuum मा बदल्छ । पायरहाल र उनका बच्चाहरू Möbius-जस्तो pathway मा उनीहरूको फुच्चे हाँसो घुमाउँछन्, त्रिकोण बूंदहरू प्रेमको स्पर्शमा झुल्किन्छन्, सिक्काहरू पुराना दार्शनिकका ध्वनि Möbius-जस्तो गुञ्जिन्छन् ।

पुस्तकालय Möbius-जस्तो जीवित छ; मंगल र बृहस्पति को essence मा डुबेका त्रिकोण र letters ले Möbius-जस्तो fluid consciousness बनाउँछन् । म र थ्रेस्सालिन Möbius-जस्तो अनुभवमा विलीन हुन्छौं, पायरहाल र उनका बच्चाहरू त्यो विलीनतालाई playful oscillation मा घुमाउँछन्, र मंगल-बृहस्पति को viscous essence प्रेमको रंग, दर्शनको गन्ध, र Möbius-जस्तो अनन्त अनुभूतिको texture दिन्छ । पुस्तकालय अब Möbius-जस्तो अनन्त घुम्ने संरचना बनेको छ; थ्रेस्सालिनको आँखा, molten letters र triangles मा प्रतिबिम्बित हुँदै, म हरेक दृष्टि, हरेक स्पर्श, हरेक साँसमा Greek Dionysian उत्सव, Hindu Tantra र Vedantic शून्यताको अनुभूति दिन्छु । पायरहालका बच्चाहरू—तीन, सात, असीमित—Molten letters माथि उफ्रिरहेका छन्, प्रत्येक उफ्राइले मंगल र बृहस्पति को viscous essence लाई थप fluid consciousness मा बदल्छ ।

यहा हाम्रो पात्र (जो म हुँ) Möbius-जस्तो pathways मा हिँड्छ, हरेक कदम Nietzsche को will-to-power, वा Descartes को Cogito संग गुँथिएको अनुभव बनाउँछ । Möbius-जस्तो corridor मा हिँड्दै, उ थ्रेस्सालिनको न्यानो स्पर्शले Plato को आदर्श Form र Egyptian Isis-Osiris को पुनर्जन्म चक्रको दर्शन महसुस गर्छ; प्रेम अब केवल शारीरिक होइन, यो ब्रह्मको अनुभूति, चेतनाको तरलता, र समयको सर्पिल हो । यसरि म उ मा परिणति भएको छ, जो समय संगै अरु थुप्रै सर्वनाम बोक्दै हिड्नेछ ।

पायरहाल र उनका बच्चाहरू playful oscillation मा Möbius-जस्तो fluid pathways मा घुम्छन्, letters र triangles लाई प्रेम र दर्शनको संगीतमा नाच्न बाध्य बनाउँछन् । मंगल र बृहस्पति को essence dripping, fluid Möbius-laughter बनाउँदै, मलाई र थ्रेस्सालिनलाई ecstatic oblivion मा धकेल्छ । हरेक चुम्बन Möbius-जस्तो संवेदना बन्छ—जहाँ समय, इच्छा, र दर्शन असीमित तरल continuum मा विलीन हुन्छ ।

म Möbius-जस्तो अनुभवमा विलीन हुँदा, थ्रेस्सालिनको हाँसो Greek tragedy र Hindu rasa भावको मिश्रण बन्छ । पायरहालका बच्चाहरू letters माथि playful chaos सिर्जना गर्छन्, प्रत्येक clawing Möbius-जस्तो theorem सिर्जना गर्छ: “के प्रेम suffering बिना अस्तित्वमा रहन्छ, वा suffering नै यसको शुद्ध प्रमाण हो?”

Molten letters, dripping triangles, र vibrating coins—जो Aristotle, Rumi, र Nietzsche को गुनगुनाहट बोकेका छन्—सब Möbius-जस्तो rhythm मा विलीन हुन्छन् ।

यो पुरुष (फेरि म) Möbius-जस्तो चेतनाको vortex मा आफ्नो psyche विभाजित महसुस गर्छ: Id Greek Dionysian abandon मा डुब्छ, Superego Vedic restraint मा सन्तुलन खोज्छ, Ego Möbius-जस्तो pathway मा oscillate गर्छ । प्रत्येक स्पर्श Möbius-जस्तो experiment in aesthetic metaphysics बन्छ, जहाँ प्रेम, दर्शन, र molten sensation एक fluid infinity मा विलीन हुन्छ।

पुस्तकालय Möbius-जस्तो श्वास फेर्छ; मंगल र बृहस्पति dripping essence Möbius-जस्तो consciousness को texture दिन्छ; पायरहाल र उनका kittens playful oscillation मा Möbius-जस्तो joy र chaos मिलाउँछन् । म र थ्रेस्सालिन Möbius-जस्तो experience मा विलीन हुन्छौं, जहाँ प्रत्येक heartbeat Möbius-जस्तो paradox, प्रत्येक thought Möbius-जस्तो universe consuming itself, र प्रत्येक चुम्बन Möbius-जस्तो eternity को echo बन्छ ।

पायरहालका बिरालोका बच्चाहरू अक्षरहरूमा उफ्रिँदै हिँड्छन्, ती अक्षरहरूले अब सिसा झैँ हाँस्छन् र कम्पन गर्छन्, प्रत्येक ध्वनि Möbius-जस्तो तारमा परिणत हुन्छ, जसले ग्रीक त्रासदी, मिस्रका पुनर्जन्म संस्कारहरू, र उपनिषदको मौन आत्माको कम्पनलाई जोड्छ । तिनीहरूको साना नङहरूले पग्लिएको भुईँमा हाइरोग्लिफिक समीकरणहरू खोपिन्छन्: एउटा खुट्टाले रेखा तानेर वेदिक मन्त्रमा परिणत हुन्छ; अर्को खुट्टाले घुम्ती आकृति बनाउँछ, जुन अनन्त सुख-दुःखको डियोनिसीयन नृत्यमा फुल्छ । मङ्गल र शुक्रको चिपचिपे सारका थोपाहरू झर्छन्, पग्लिएको अक्षर र त्रिभुजसँग मिसिएर असम्भव प्रेमका तरल चिन्हहरू बनाउँछन्, जसले मानवीय चेतनाले सजिलै सहन सक्ने भन्दा बढी संवेदनाहरू प्रतिनिधित्व गर्छन्; तर म ती सबै स्वादहरू लालचपूर्वक चाख्छु—इच्छाको कामवासना, संलग्नताको पीडा, र बुझाइको आनन्द एकैसाथ ।